SZPILEWSKA Eulalia ps. Szpila z d. Maciejewska (1929-2016) [5-5-15]

SZPILEWSKA Eulalia ps. Szpila z d. Maciejewska [5-5-15], urodzona 23.05.1929 r. w Szubinie, woj. kujawsko-pomorskie. Nauczycielka języka polskiego i historii. Ojciec Eulalii, Franciszek Maciejewski, był sędzią. Miała dziesięcioro rodzeństwa, w tym dwóch braci sędziów – Juranda (który zasłynął jako sędzia-sprawozdawca w toruńskim procesie morderców księdza Jerzego Popiełuszki) i Bogdana (który po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1989 r. został prezesem sądu we Wrocławiu). Po wybuchu wojny w 1939 r. ojciec Eulalii musiał się ukrywać i cały ciężar opieki nad młodszym rodzeństwem spadł na Jej barki. Przez całą wojnę pracowała fizycznie w niemieckim gospodarstwie, uczęszczając równocześnie na konspiracyjne kursy polskiej szkoły podstawowej. Po zakończeniu wojny i powrocie ojca ukończyła szkołę średnią w Złotowie, a po maturze przyjechała do Wrocławia, gdzie podjęła studia filozoficzno-historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Po uzyskaniu dyplomu w 1950 r. dostała nakaz pracy w szkołach podstawowych nr 32 i 45 na Sępolnie. W 1953 r. wyszła za mąż za ówczesnego studenta medycyny Jerzego Szpilewskiego. Urodziła im się córka Julita, dziś pisarka (wydała dotychczas 5 powieści). W 1960 r. Eulalia Szpilewska została dyrektorem nowo wybudowanej szkoły przy ul. Pautscha na Biskupinie. W 1969 r. szkoła ta miała otrzymać nobilitujące imię Stefana Starzyńskiego – bohaterskiego prezydenta Warszawy, zamordowanego przez Niemców w Dachau. W związku z planowaną uroczystością, dzieci nauczyły się wierszy o Starzyńskim, artysta wyrzeźbił jego popiersie, zaproszono gości, ale wojewódzki sekretarz PZPR wydał dyrektywę, zgodnie z którą placówka – zamiast imienia Stefana Starzyńskiego – miała otrzymać imię Ho Szi Minha, właśnie zmarłego komunistycznego przywódcy Wietnamu Północnego. Eulalia nie podporządkowała się tej dyrektywie i – na znak protestu – zrezygnowała z funkcji dyrektora szkoły. Po rocznej przerwie dla tzw. poratowania zdrowia, powróciła do pracy, ale już w Liceum Ogólnokształcącym nr 11 przy ul. Spółdzielczej, gdzie uczyła języka polskiego i historii aż do emerytury w r. 1986. Wielu z Jej wychowanków to dziś znani lekarze, inżynierowie czy profesorowie wyższych uczelni. Przez ostatnie lata Eulalia poważnie chorowała na serce, przeszła dwa zawały, a trzeciego już nie przeżyła – zmarła w klinice kardiologicznej 7.01.2016 r. (Źródło: mąż, Jerzy Szpilewski)