SZYMAŃSKI Antoni (1904-1993) [2-18-6]

SZYMAŃSKI Antoni [2-18-6], urodzony 1.02.1904 r. w Inowrocławiu. Doktor, nauczyciel wychowania fizycznego. Syn Jana i Jadwigi z d. Orzechowskiej. W 1917 r. ukończył niemiecką szkołę. Był absolwentem studium nauczycielskiego w Gnieźnie. Pierwszą posadę nauczyciela otrzymał w 1923 r. w szkole podstawowej w Gniewkowie (pow. gnieźnieński). W 1928 r. przeniósł się na Górny Śląsk, gdzie uczył w szkole podstawowej w Knurowie, a następnie w Katowicach. Pracował także jako instruktor w Okręgowym Ośrodku Wychowania Fizycznego w Katowicach. Odnosił sukcesy jako trener – w 1928 r. jego podopieczni zdobyli mistrzostwo Chorągwi Śląskiej ZHP w piłce ręcznej. Miał uprawnienia do prowadzenia zajęć z jazdy konnej; w 1931 r. ukończył kwalifikacyjny kurs narciarski organizowany przez Centralny Instytut Wychowania Fizycznego w Warszawie, a w 1933 r. – kurs narciarski w szkole prof. Jannera w Austrii. Był współzałożycielem i trenerem sekcji „szczypiorniaka” w Towarzystwie Sportowym Pogoń Katowice. W latach 1934–1935 trenowane przez Niego zespoły wywalczyły dwukrotnie mistrzostwo Polski w kategorii drużyn 11-osobowych. 1.02.1939 r. Antoni Szymański przyjął obowiązki instruktora wychowania fizycznego w Wydziale Oświecenia Publicznego Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego. Po wkroczeniu Niemców na Śląsk zatrudnił się jako kierowca, a następnie pracował w starostwie w Chełmie Lubelskim. Po wyzwoleniu Wielkopolski, 8.03.1945 r. podjął pracę jako kierownik szkoły podstawowej w Owieczkach. Pod koniec lutego 1946 r. przybył do Wrocławia i pracował jako referent w Wydziale Wojskowym Urzędu Wojewódzkiego. W latach 1947–1948 prowadził obozy narciarskie. Pełnił ponadto funkcję kierownika Wojewódzkiego Ośrodka Kultury Fizycznej, naczelnika Wydziału Kultury Fizycznej i dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Kultury Fizycznej (do 30.04.1950 r.). W latach 1948–1950 uzupełniał edukację na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, ale studia ukończył w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Przekształcenie Studium Wychowania Fizycznego w WSWF w 1950 r. miało decydujący wpływ na dalszą działalność zawodową Antoniego. Został wówczas powołany na stanowisko kierownika Zakładu Teorii i Metodyki Zespołowych Gier Sportowych, którym zarządzał do 1966 r. W latach 1956–1958 i 1960–1962 był prodziekanem tej uczelni. W 1961 r. ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracę doktorską obronił na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w 1965 r. otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych. W 1966 r., po reformie struktury uczelni i powołaniu katedr, przyjął stanowisko kierownika katedry (później ponownie zakładu) i zajmował je aż do przejścia na emeryturę w 1972 r. Antoni Szymański należał do rzadkiej kategorii szkoleniowców, którzy sami uprawiali wiele dyscyplin sportowych. Uprawiał narciarstwo biegowe i zjazdy narciarskie. Startował m.in. w reprezentacji Katowic w biegu zjazdowym, podczas którego zajął 55. miejsce na 120 startujących. Doświadczenia trenerskie zdobywał z zespołami piłki ręcznej, koszykówki i siatkówki. We wszystkich tych dyscyplinach odnotował osiągnięcia: wprowadził zespoły koszykarzy i piłkarzy ręcznych do II ligi, stworzył zespół piłkarzy ręcznych Śląska Wrocław i piłkarek ręcznych AZS AWF Wrocław. W latach 1951–1953 trenował reprezentację Polski kobiet i mężczyzn w piłce ręcznej 11-osobowej. Za działalność dydaktyczną i naukową został wyróżniony wieloma nagrodami, medalami i odznaczeniami (w tym ministerialnymi i państwowymi). Już w 1932 r. zdobył Państwową Odznakę Sportową. Był człowiekiem prawym, rzetelnym i lojalnym, wspaniałym wychowawcą i przyjacielem. Zmarł 16.03.1993 r. (Źródło: Józef Dziąsko; strona internetowa)