VRABETZ Stefan [2-15-13], urodzony 22.07.1921 r. w Wicyniu, pow. złoczowski, woj. tarnopolskie. Doktor inżynier elektromechanik. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w gimnazjum, a następnie w liceum we Lwowie, które ukończył w maju 1939 r. W czasie okupacji pracował dorywczo jako kierowca. Po wojnie podjął wyższe studia techniczne w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Elektromechanicznym, które ukończył w trybie zaocznym w 1951 r. Już w 1950 r. rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Elektrotechniki Ogólnej Politechniki Wrocławskiej, a od 1954 r. jako starszy asystent. W 1964 r. obronił pracę doktorską, w 1965 r. został mianowany adiunktem, a w 1969 r. starszym wykładowcą w Instytucie Podstaw Elektrotechniki i Elektrotechnologii Politechniki Wrocławskiej. Prowadził wykłady z podstaw elektrotechniki i elektrotechniki teoretycznej, ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne na studiach dziennych, wieczorowych i zaocznych. Zainteresowania naukowe dr. Stefana Vrabetza koncentrowały się wokół problematyki teorii pola elektrostatycznego i magnetycznego. Wyniki badań, które przedstawił w pracy doktorskiej, dotyczyły metod modelowania rozkładu pola w układach walcowych wieloelektrodowych niekoncentrycznych. Od 15.10.1969 r. pełnił funkcję kierownika Oddziału Elektrycznego filii Politechniki Wrocławskiej w Legnicy, a w 1971 r. został zastępcą dyrektora tej jednostki. Po zmianach organizacyjnych w 1975 r. otrzymał nominację na zastępcę dyrektora filii w Legnicy. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie aż do emerytury w 1984 r. Był założycielem i długoletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, pełnił różne funkcje w Zarządzie Koła SEP, był organizatorem i opiekunem Koła Młodzieżowego SEP. Jego praca organizacyjna i dydaktyczna zaowocowała rozwojem kadry technicznej w regionie zagłębia miedziowego i Legnicy. Jako emerytowany nauczyciel akademicki utrzymywał nadal bliskie kontakty z uczelnią. Za osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Złotą Odznaką PWr, wielokrotnie otrzymał Nagrodę Rektora PWr. Był człowiekiem o wysokiej kulturze osobistej, ujmującym, pozornie nieco oschłym, ale bezpośrednim, przyjaznym i ciepłym w kontaktach osobistych. Był cenionym wykładowcą, surowym i wymagającym, ale sprawiedliwym nauczycielem, życzliwym i cierpliwym przełożonym. Cieszył się autorytetem i uznaniem zarówno wśród studentów, jak i współpracowników. Zmarł 17.03.1995 r. (Źródło: Czesław Stec)