SZPILEWSKA Stefania z d. Michalewicz (1907-1992) [5-5-15]

SZPILEWSKA Stefania z d. Michalewicz [5-5-15], urodzona 20.02.1907 r. w Mińsku Litewskim. Jej ojciec, Aleksander Michalewicz, był nauczycielem muzyki. Stefania po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Stołpcach, podjęła pracę nauczycielki w Nieświerzu, później pracowała w Wilnie. W 1930 r. wyszła za mąż za legionistę, porucznika Wacława Szpilewskiego – wówczas lekarza 19 pułku artylerii w Wilnie. Urodziła dwóch synów – Jerzego (1931) i Stefana (1934). W 1937 r. rodzina przeniosła się do Włodzimierza Wołyńskiego, gdzie Wacław otrzymał stanowisko lekarza w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii. W czasie wojny dostał się do niemieckiej niewoli, a Stefania wraz z dziećmi ukrywała się przed wywózką na Sybir, wędrując po okolicznych wsiach i nauczając w tamtejszych szkołach. W 1940 r. została odnaleziona przez Czerwony Krzyż i na mocy porozumienia niemiecko-sowieckiego, w ramach łączenia rodzin, skierowana wraz z dziećmi do Generalnej Guberni, do Białej Podlaskiej. Tam czekał na Nią mąż, który po wyjściu z niewoli rozpoczął starania o wydostanie swojej rodziny spod sowieckiej okupacji. Po wojnie rodzina została przeniesiona do Wrocławia, gdzie Wacław został pierwszym szefem wojskowej służby zdrowia. Stefania pracy zawodowej już nie podjęła i zajęła się wychowaniem synów. Zmarła 13.02.1992 r. (Źródło: Jerzy Szpilewski)