MICHUŁOWICZ Stanisław Emilian Ludwik (1905-1983) [12-30-1]

MICHUŁOWICZ Stanisław Emilian Ludwik [12-30-1], urodzony 11.08.1905 r. w Oberżynie (dawna Galicja). Syn Dyonizego Michułowicza (Mihułowicza) – przemysłowca i Eugenii Stenzel. Rodzeństwo Stanisława: Joanna, Jadwiga i Roman (zmarły w niemowlęctwie). Wybuch I wojny światowej zaskoczył Dyonizego Michułowicza w USA, skąd powrócił do Polski dopiero po zakończeniu działań wojennych. W tym czasie Eugenia Michułowicz wraz z dziećmi przeniosła się do Lwowa. Tu Stanisław kontynuował naukę w gimnazjum humanistycznym im. Jana Kochanowskiego oraz wstąpił do polskiego skautingu. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej jako „lwowskie orlę”. Wstąpił do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, w którym czynnie działał do wybuchu II wojny światowej jako instruktor gimnastyki, a następnie jako naczelnik „Sokoła II”. 30.09.1930 r. we Lwowie zawarł związek małżeński z Kamilą Wachą. Ze związku tego rodziły się dzieci: syn Janusz (1931–2018) i córka Wacława (1944). Do 1939 r. Stanisław pracował w charakterze urzędnika kolejowego na Dworcu Głównym PKP we Lwowie oraz równocześnie pomagał prowadzić olejarnię i skład opałowy ojca. Następnie, jako żołnierz WP, walczył w okolicach Lwowa. Uniknął niewoli niemieckiej i powrócił do domu. Po wkroczeniu Rosjan do Lwowa pracował jako robotnik kolejowy. W dniu wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22.07.1942 r.) został uwięziony przez NKWD. Po tygodniu więzienia, cudem ocalony, powrócił do domu. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Lwowa podjął pracę jako fotolaborant i sprzedawca w prywatnym sklepie we Lwowie, w którym pracował do czasu ponownego wkroczenia wojsk sowieckich. Podczas ofensywy sowietów na Lwów, w kwietniu 1944 r., w czasie wielokrotnych bombardowań miasta, zniszczone zostało mieszkanie rodziny Michułowiczów. Kolejne mieszkanie również zostało w czasie tej ofensywy zniszczone przez artylerię sowiecką. Dopiero trzecie mieszkanie służyło rodzinie aż do wyjazdu w grudniu 1945 r. Po przesunięciu się działań wojennych na zachód, Stanisław zatrudniony został w sowchozie (folwark Sygniówka) w charakterze księgowego. Transportem „repatrianckim” (1–19 grudnia 1945 r.) wraz z żoną i dziećmi przyjechał do Wrocławia. Tu Państwowy Urząd Repatriacyjny przydzielił mu mieszkanie, a on otrzymał pracę w Zakładach Komunikacyjnych Miasta Wrocław na stanowisku kierownika Sekcji Sieci i Torów. Pracował tu do emerytury (1970), z dwuletnią przerwą, która nastąpiła w wyniku przeprowadzania tzw. czystki antylwowskiej wśród średniej i wyższej kadry kierowniczej w ZKMW. Podczas tych dwóch lat Stanisław był zatrudniony we wrocławskiej Spółdzielni Stolarsko-Skrzynkarskiej w charakterze stolarza-lakiernika. Po październiku 1956 r. został przywrócony do pracy na dawnym stanowisku. Stanisław Michułowicz zmarł 3.09.1983 r. (Źródło: syn, Janusz Michułowicz)