MONKIEWICZ Jerzy (1940-2018) [13-2-1]

MONKIEWICZ Jerzy [13-2-1], urodzony 15.05.1940 r. w Telszach koło Kowna. Profesor doktor habilitowany Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, lekarz weterynarii, przez wiele lat nieprzerwanie związany z Katedrą Genetyki Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt UPWr. Szkołę podstawową, a następnie liceum ogólnokształcące ukończył w Krzeszowicach w 1958 r. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, które ukończył w 1965 r. uzyskując dyplom lekarza weterynarii. Stopień doktora nauk weterynaryjnych na Wydziale Weterynaryjnym otrzymał w 1971 r. na podstawie rozprawy „Określenie trwałości witaminy A podczas wytwarzania i przechowywania wybranego rodzaju pasztetu”. Stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczej uzyskał w 1988 r. na podstawie rozprawy „Analiza skutków oddziaływania Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego na organizm i użytkowość krów”. W 1996 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 2001 r. profesorem zwyczajnym. Odbył staże naukowe: w Finlandii (Instytut Mięsoznawstwa Uniwersytetu w Helsinkach), w byłym ZSSR, w Czechosłowacji, na Węgrzech, w Stanach Zjednoczonych i na Słowacji. W latach 1973–1976 był członkiem Rady Szkoły ds. Młodzieży. W latach 1986–1990 pełnił funkcję społecznego inspektora pracy. W 1996 r. został rzecznikiem dyscyplinarnym dla nauczycieli akademickich. W 1976 r. był przewodniczącym Narodowego Spisu Powszechnego i sekretarzem komisji wyborczej do Senatu. Wielokrotnie powoływano Go na przewodniczącego komitetów naukowych konferencji międzynarodowych i ogólnopolskich (Tarnów, Kietrz, Bydgoszcz, Poznań, Warszawa). Promotor 3 prac doktorskich oraz 86 prac magisterskich. Recenzent wielu prac habilitacyjnych, doktorskich oraz projektów badawczych. Autor 2 podręczników – „Biologia rozrodu” i „Kynologia – wiedza o psie” oraz 2 skryptów z zakresu genetyki i hodowli zwierząt. Jego dorobek naukowy to 157 publikacji, w tym 75 oryginalnych prac twórczych, monografii i rozpraw. Wyniki swych prac prezentował na konferencjach zagranicznych, m.in. w Helsinkach, Kordobie, Brnie, Berlinie, Nitrze. Specjalista z zakresu bezpieczeństwa żywności oraz ograniczania negatywnych skutków wpływu skażonego środowiska przez ksenobiotyki na zdrowie zwierząt użytkowanych w rejonach zagrożonych. Twórca preparatu ograniczającego wchłanianie metali ciężkich i wypierającego już nagromadzone metale z organizmu bydła. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalami Komisji Edukacji Narodowej, za współpracę z KGHM z okazji XXXV lat Polskiej Miedzi i za zasługi dla Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wyróżniony Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz 22-krotnie Nagrodą Rektora UPWr. Uhonorowany w 2016 r. nagrodą Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola im. prof. Józefa Dudka za działalność na rzecz integracji środowiska akademickiego oraz wieloma odznaczeniami za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej. Wielki uczony i zootechnik, twórca szkoły naukowej, wychowawca wielu pokoleń młodzieży akademickiej, miłośnik zwierząt (głównie psów i kotów). Podróżując po świecie zwiedził 98 krajów na wszystkich kontynentach, zdobył szereg szczytów górskich: w Himalajach, na Kaukazie, w Górach Skalistych, w Andach, na Alasce i Kilimandżaro. Przez 13 lat organizował i prowadził cykl koncertów pn. ” Wieczory Pawłowickie”, które zyskały status salonu muzycznego i na stałe wpisały się do muzycznego kalendarza Wrocławia. Twórca Uniwersytetu Otwartego Trzeciego Wieku. Wielce życzliwy i dobry Człowiek. Zmarł po ciężkiej chorobie 24.04.2018 r. Pogrzeb świecki. (Źródło: nekrolog – Rektor i Senat Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu; biogram; Rotary Club)